Bij het landen in het Hexagoon, de liefdevolle term voor Frankrijk, keek ik opnieuw naar de kaart, ja, Frankrijk, verscheen een scheve zeshoek die de Franse liefde voor abstractie en esthetisch genot in schoonheid en perfectie uitdrukt, de zeshoek met zes zijden, als een fijne diamant met meerdere facetten: een Franse visie op hun land.

Met een week vrij van vakantie hebben mijn vrouw en ik besloten een favoriete plek uit onze jeugd opnieuw te bezoeken: het zuidwesten van Frankrijk en zijn vele lekkernijen. We wilden ons zowel ontspannen als genieten van het uitzicht en de gastronomische geneugten van deze unieke omgeving, "het diepe Frankrijk" waar je nog steeds de smaken en echo's kunt opvangen van deze oude cultuur die nog steeds leeft: het Frankrijk van de provincies, de torentjes van kastelen, spetterend de fonteinen op de pleinen van de steden en inhalerend op de markten de geur van vers geplukte groenten en fruit of voorbijgaand aan de winkels die hun geuren van boter en smeltende suiker verspreiden voor heerlijke gebakjes of noten van rijke lokale sauzen die borrelen van kruiden, knoflook en eventueel truffels doordrenkt met ganzenvet.

Met de auto, van Parijs naar het zuidwesten, langs de Loire, richting Poitiers en zijn romaanse kerken waar de troubadours ooit zongen in adellijke huizen, kwamen we dichter bij het zuidwesten van Frankrijk, zijn eigen wereld, het magische Aquitanië van vroeger, en verder naar het zuiden de Gascogne waar de Drie Musketiers in de literatuur zijn verschenen... We arriveerden in de regio Périgord, iets ten noordoosten van Bordeaux, de belangrijkste stad van het Zuidwesten, beroemd om zijn grote wijnen en we vestigden ons in een mooie herberg in Périgueux, een perfecte stad van het Zuidwesten vol geschiedenis en rijk aan de tradities van Périgord, in het bijzonder zijn beroemde culinaire tradities.

De volgende dag gingen we vroeg naar de beroemde zaterdagmarkt en genoten we van de kleuren van de verschillende uitgestalde voedingsmiddelen; We zijn in het hart van het truffelland, de zwarte truffel die de zwarte diamant van de gastronomie wordt genoemd! Maar een geurige stapel noten trok ook mijn aandacht, en vervolgens het zicht op ganzenlevers en eendenlever, magrets, dijen, drumsticks en gésiers die werden uitgestald. We waren in het land van de foie gras! Wat een variëteit! Je kon geconserveerde foie gras vinden, foie gras in glazen potten die in de zon glinsterden, dan halfgaar, half-gare foie, grote stukken en speciale ongekookte ganzenlevers – zeer duur – en eendenlever, de populairste voor moderne smaken.

Vriendelijke verkopers boden kleine stukjes foie gras aan die goddelijk waren, absoluut dit speciale voedsel, een oude kunst uit Egypte en geliefd in Rome, en verspreid over heel Europa door de Joden, heeft zijn beste thuis hier in het zuidwesten van Frankrijk gevonden waar boeren al generaties lang zorgvuldig grijze eenden en ganzen fokken, ze zorgvuldig voeden met maïs en ze laten zoeken naar kruiden en groenten die hun rijke lever voeden die op unieke wijze zijn gearomatiseerd met smaken die het juweel van de kroon van de Franse keuken maken.

We hebben twee potten ganzenlever en twee potten eendenlever gekocht bij lokale verkopers die ons verzekerden dat ze afkomstig waren van lokale Périgourdines boerderijen en daarna besloten we naar een van de beste restaurants van de stad te gaan waar we genoten van een klassieke cassoulet, een van de meest traditionele gerechten van de regio, gemaakt met langzaam gegaarde eendenbouten en -pootjes in hun eigen vet en natuurlijk dronken we een lokale wijn die heerlijk was, maar eerlijk gezegd, ik herinner het me niet meer. Zou het een Monbazillac zijn?

Tijdens ons verblijf in de Périgord hebben we ervoor gezorgd om een rustige boottocht te maken op de mooie rivier de Dordogne in een platte boot, kijkend naar de krijtrotsen met kalksteenafzettingen en prachtige kastelen, herenhuizen en pittoreske dorpjes die de lange bewoning van dit mooie cultuurlandschap onthullen: een gelukkige fusie van menselijk werk en aantrekkelijke natuur.

We hebben ook enkele van de beroemde wijngaarden rond Bordeaux bezocht en zijn naar het zuidwesten afgedaald tot de Landes, de kustregio van de Atlantische Oceaan die de oorsprong is van heidevelden en moerassen, maar gedeeltelijk is drooggelegd en beplant met een van de grootste dennenbossen van Europa; Hier zijn de steden klein, maar hebben ze een folkloristische smaak. In dit vrij vlakke zandlandschap worden enkele van de beste grijze eenden gefokt voor een foie gras met een rijke en krachtigere smaak dan in de Périgord.

Tijdens het vervolg van ons bezoek hebben we ons gevestigd in de mooie stad Castelnau-Chalosse, waar we in een lokaal restaurant een garbure hebben besteld, een ander heerlijk soepgerecht, beter in de winter dan in de lente, maar opnieuw typisch voor de regio. We hebben verschillende boerderijen bezocht en lokale eendenlever gekocht met een koude Sauterne wit, en zijn naar de kust gegaan, waar we een uitgestrekt strand van duinen bovenop een oude Duitse bunker uit de Tweede Wereldoorlog vonden. Dichtbij, met uitzicht op het strand en de witte zee, spreiden we een tafelkleed uit voor een geïmproviseerde picknick, terwijl we de romige eendenlever proeven, perfect vergezeld, zoals de Fransen zeggen, van de zoetste en meest intense Sauterne die we ooit hebben geproefd.

We waren zo in een goede bui dat we de duin naar het strand afdaalden, ons uitkleedden als wilde bohemiens en in het vrij koude water van de Golf van Gascogne sprongen terwijl we elkaar natspetterden en uiteindelijk in elkaars armen eindigden terwijl de golven over ons heen sloegen; Na een heerlijke kus, de lippen nog vochtig van wijn, eendenlever en zeewater, kleedden we ons weer aan en werden weer normale bourgeois. Ah, die zuidwesten van Frankrijk! Wat brengen deze gastronomische geneugten voor de menselijke verlangens! Ik haalde een chocolade truffel tevoorschijn voor mijn vrouw terwijl we naar onze auto liepen, ik had een laatste nacht in het lokale restaurant met een Périgourdine steak en eindigde met de traditionele Îles Flottantes.

"We betreuren het dat we niet naar de Gers en de Quercy zijn gegaan, want er zijn ook mooie boerderijen met ganzen en eenden, uitstekende foie gras!, maar de tijd beperkte onze opties."

'Onze week was bijna voorbij, met uitzondering van de terugreis naar Parijs en een laatste groot diner met uitzicht op de wederopbouw van de arme Notre-Dame terwijl de Seine in de nacht stroomde.'